۱۳۸۸ آذر ۱۴, شنبه

شكرانه اتحاد در روز مجلس!!!

دهم آذر روز مجلس بود،به همين مناسبت مراسمي تحت عنوان"جشن شكرانه اتحاد" در مجلس برگذار شد.گله مندي علي لاريجاني از عدم حضور هاشمي رفسنجاني و احمدي نژاد همچنين صندليهاي خالي مجلس گوياي عدم وحدت و هماهنگي حتي در دايره بسته اصولگرايان تند روبود.گرچه حضور تمامي اصولگرايان اعم از سنتي و تندرو وبه تعبير خودشان "خودي ها " نمي توانست به معناي اتحاد و همبستگي ملي باشد، عكس هاي يادگاري وبوسه ها ي سرمست از قدرت با حقايق و واقعيت ها در تضاد است.
در شرايطي كه ملت و دولت در دومسير متفاوت گام برميدارند،وقتيكه روشنفكران و فعالان سياسي در بند ومطبوعات منتقد توقيف شده اند،زمانيكه ديوار بي اعتمادي بلند ترودايره قدرت بسته تر از گذشته است،هنگاميكه بخش مهمي از قانون اساسي اول انقلاب اجرا نمي شودواقليت هاي نژادي و مذهبي سهمي در اداره كشور ندارندو زندان و اعدام راهكار اعمال حاكميت است،وهنگامي كه مردم در چارچوب قوانين موجود نيزاز آزادي بيان و حق اعتراض محرومند،آنگاه كه منافع ملي فداي تداوم قدرت ميشودو... جشن شكرانه اتحاد آن هم با دعوت و ميزباني نمايندگان مردم در خانه ملت چه مفهومي دارد؟صرف نظر از كم و كيف انتخابات و مشروعيت و مقبوليت و ميزان رعايت اصول دمكراتيك در زير چتر نظارت استصوابي، در مقايسه با ديگر قوا انتظار مردم از مجلس بيشتر است. درست است انزواي سياسي و تحريم هاي اقتصادي دست آورد سياست خارجي و بحران سياسي وتورم وركوداقتصادي و فضاي نظامي-امنيتي و... بهره ي مديريت داخلي دولت آقاي احمدي نژاد است؛اما پرسشي كه همواره مطرح است نقش مجلس در اين فرايند چيست؟با وجود پاره اي از حساسيتهاي تعداد محدودي از نمايندگان در مجموع مجلس وكيل دوله بوده است نه وكيل ملت.
دركجاي دنيا و در كدام دوران از تاريخ سياسي-مدني ملت ها وكيل براي موكلش درخواست مجازات نموده است؟در حاليكه قبل از برپايي جشن شكرانه اتحاد 177 نفر ازنمايندگان مجلس هشتم خواستار برخورد قاطع به گفته آنان با آشوبگران وبه تعبير درست تر با موكلين خود شده اند.گرچه وكيل و موكل همديگر را به رسميت نشناسند(كيهان 20 آبان 1388)
با اين بيان خلاصه كه صرفا به گوشه اي از زواياي موضوع آن هم به شكل كلي وبدون پرداختن به متن مسائل اشاره دارد مي توان نتيجه گرفت اتحاد و همبستگي واقعي زماني است كه در يك كلام حقوق مادي ومعنوي ملت از هر نژاد و دين وآيين وطبقه و صنفي تامين گردد يا درصورت عدم توان تامين به آن احترام گذاشت ويا حد اقل مورد تجاوز و اهانت قرار نداد.